Μια ενενηντάρα κασέτα
Τα πράγματα είναι πολύ απλά γι'αυτό και μοιάζουν τόσο μπερδεμένα: ανήκουμε σε μια γενιά που μεγάλωσε με την πλάτη στον τοίχο..
"Μια δεκαετία με περισσότερες και μεγαλύτερες νύχτες" Γ. Κουλούρης
Σπασμένα καρέ μνήμης σαν αναμνήσεις από κάποιο όνειρο. Σήμερα μιξάρουμε το SHA-LA-LA
Οι φλώρες πήραν την εκδίκησή τους - Κ.Π.Μάστορης
Τα διάφορα αφιερώματα γίνονται κυρίως απο μπούληδες και μπούλες που στην καλύτερη θυμούνται τη Whitney Houston και τον Σιδηρόπουλο (μπλιάχ) όταν το παίζουν γνώστες.
Εδώ υπάρχει storyboard
-Και εμένα τι με νοιάζει το storyboard ρε; - θα ρωτήσεις - εγώ την ταινία θέλω να δω, γυρίστε την και φώναξε με μετά.
Οι Ανυπόφοροι και η κατάρα του Αταχουάλπα
-««το Marathon Man μού θυμίζει όλο αυτό!» λέει ο Γλυνέλης.»
Τα δυσκολότερα πράγματα είναι τα εύκολα
-««Δυο κολλητά γυρίσματα, 102 πιθανά και απίθανα προβλήματα. Κι ο Μιχάλης είναι ευχαριστημένος από το υλικό! Δηλαδή, δεν καταλαβαίνουμε Χριστό….»
Ain't gonna rain anymore
-««Εκτός και αν το συγκροτήματα τού «Εδώ δεν υπάρχει Άσυλο» δεν ήταν τελικά «εκεί έξω», αλλά «εδώ μέσα»…»
No Asylum Here -μια ιστορία με καλή αρχή
-Αν αυτό είναι το πρώτο βήμα για το ντοκυμαντέρ, τι μάς περιμένει στη συνέχεια;
Pro Cabaret
-Σε λίγο ανεβαίνει ο Μιχάλης, με πιάνει σε μια γωνιά: «μαλάκα, γυρίσαμε τη σκηνή καλύτερα κι από το να είχαμε ηθοποιούς, δεν θα το πιστέψεις όταν τη δεις –τι είναι αυτοί;» Χαμογελάω –«είναι τα ινδάλματά μου», σκέφτομαι. Αλλά δεν λέω τίποτα.
Stress για την αντιμετώπιση του άγχους
-«Γιατί ν΄αλλάξουμε;» αναρωτιέται ο Λούης. «Μήπως άλλαξε ο κόσμος; Άλλαξε το στρίμωγμα που τρώγαμε τότε; Απλώς τώρα έχουμε περισσότερες υποχρεώσεις».
"House of the damned"
«Επειδή τελικά, όσοι μεγάλωσαν στο «σπίτι των καταραμένων» ξέρουν ότι εκεί μέσα ο αυτοσαρκασμός είναι προϋπόθεση επιβίωσης»
"Into the 7th sky"
«...αλλά ο ΠΗΓΑΣΟΣ δεν είναι πια εκεί –έχει γκρεμιστεί και στη θέση του υπάρχει πλέον μια πολυκατοικία…»
"Σύσταση και συμμορία (άρθρο 187 ΠΚ)"
Ξέρω πώς, ότι γίνεται με κόπο αξίζει τον κόπο αλλά ξέρω κιόλας πώς, όταν θα φωνάξει ο Μιχάλης «πάμε πάλι!» όλοι τους θα βρεθούν δίπλα του φρέσκοι σαν την αυθάδεια…
"Κάνοντας μια μικρή ιστορία, μεγάλη"
Εκείνη την Κυριακή, η νίκη του Ολυμπιακού δεν ήταν η μοναδική θρυλική ιστορία που γράφτηκε. Ούτε η σημαντικότερη –για μένα τουλάχιστον –κι ας είμαι φόλα γάβρος…
Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013
Η δύναμή μας
Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013
2014…. Παρά κάτι
φωτο: Τάκης Σκορδάς |
φωτο: Τάκης Σκορδάς |
artwork: Τάκης Σκορδάς |
φωτο: Τάκης Σκορδάς |
artwork: Τάκης Σκορδάς |
Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013
'Less' από την ομάδα MAG στο υπόγειο του Bios, μετά από έξι χρόνια
Ένας τρόμος τόσο βαθύς, που μόνο μια ιεροτελεστία μπορεί να τον χωρέσει'
Sarah Kane, Crave
Το Less είναι η πρώτη περφόρμανς της ομάδας MAG.
Παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2007 στο Bios, και συμμετείχε επίσης στο Σύστημα Αθήνα 2008, που διοργάνωσε το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.
Έξι χρόνια μετά, το Less επιστρέφει στον ίδιο ακριβώς χώρο που πρωτοπαρουσιάστηκε, για 8 μόνο παραστάσεις.
Το Less είναι μια ιεροτελεστία.
Ένας άντρας και μια γυναίκα, παρουσιάζουν επί σκηνής στιγμιότυπα από τις ζωές τους, το παρελθόν τους, και τους φόβους τους.
Ξανά και ξανά.
Στην παράσταση αυτή, η ομάδα MAG χρησιμοποιεί ως μοναδικό υλικό θεατρικής γραφής, το ανθρώπινο σώμα.
Έκθετο, ανυπεράσπιστο, μπροστά στα μάτια των θεατών.
Με τα σφάλματά του.
Ιδέα/ Δημιουργία/ Ερμηνεία: Βάσω Καμαράτου, Κώστας Κουτσολέλος
BIOS Basement
Διάρκεια παραστάσεων: 24 Οκτωβρίου – 3 Νοεμβρίου 2013
Παραστάσεις: Πέμπτη - Κυριακή
Έναρξη: 21.00Τιμή Εισιτηρίου: 10 ευρώ (ενιαίο)
Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013
Αξιζε που ακολουθήσαμε το punk;
Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013
Σάββατο 25 Μαΐου 2013
"Σύσταση και συμμορία (άρθρο 187 ΠΚ)"
Όταν δεν υπάρχει ντουντούκα χρησιμοποιείται η φωτογράφος για να επικοινωνήσει ο σκηνοθέτης με τους ηθοποιούς (Κατερίνα Αρχιμανδρίτου, Μιχάλης Καφαντάρης) |
Άμα δεν είναι μέσα στο ρυθμό ο Διευθυντής Φωτογραφίας πώς θα έχει ρυθμό η ταινία; Νίκος Χανιώτης (Διευθυντής Φωτογραφίας και μπασίστας) |
Ο Μιχάλης Καφαντάρης επιχειρεί να κατεβάσει την μπάλα μέχρι το αντίπαλο καλάθι, ο Νίκος ο Χανιώτης τον καταγράφει και η Όλυα Λαζαρίδου απορεί περί του πού είναι η μπάλα. |
Εκεί λοιπόν που είχα απογοητευτεί περί σκηνοθέτη, ρίχνει την ιδέα η γυναίκα μου: «Ρε συ, ο Μιχάλης από το Ένοχο Παρελθόν, σκηνοθέτης δεν είναι; Και μάλιστα έχει κάνει ήδη ένα ντοκυμαντέρ για το ροκ εν ρολ στην Ελλάδα!» Είδα κομμάτια αυτού του ντοκυμαντέρ στο youtube –πολύ ωραίο μου φάνηκε και είχε τρομερό ρυθμό, πράγμα το οποίο μετράει πολύ για μένα σε μια ταινία.
Ο σκηνοθέτης είναι πάντα μια πατρική φιγούρα για τους ηθοποιούς. Μιχάλης Καφαντάρης, Θοδωρής Βλαχάκης, Κώστας Μάστορης, Νίκος Χανιώτης, Τάκης Πολυχρονόπουλος |
Περνάμε κάνα μήνα δουλεύοντας το σενάριο του ντοκυμαντέρ κι ετοιμαζόμαστε να στήσουμε το συνεργείο, ψάχνοντας παράλληλα για εταιρεία παραγωγής. Τυχαίνει τώρα ο Μιχάλης να μένει πολύ κοντά με τον Νίκο τον Χανιώτη κι έτσι βρισκόμαστε όλοι μαζί να πίνουμε μπύρες στην Ακαδημία Πλάτωνος. Αυτοί οι δυο τώρα, κολλάνε με το καλησπέρα –έχουν ίδια αισθητική, ίδιες απόψεις, γουστάρουν άπειρα το χαζολόγημα που οι κινηματογραφάνθρωποι ονομάζουν ρεπεράζ. Τους βλέπω και τους χαίρομαι, επειδή χαίρομαι όταν οι φίλοι μου γίνονται φίλοι με τους φίλους μου –είμαι υπέρ της ανεξάντλητης φιλίας, ένα πράγμα! Και μου έρχεται η ιδέα: «Ρε Νίκο, σχολή σκηνοθεσίας έχεις πάει, σαν φωτογράφος δουλεύεις –γιατί δεν έρχεσαι να κάνεις διεύθυνση φωτογραφίας στο ντοκυμαντέρ;»
Αυτοί οι δυο βλέπουν πάντα το ίδιο πράγμα, ακόμα κι όταν δεν κοιτάζουν προς την ίδια μεριά. Μιχάλης Καφαντάρης, Νίκος Χανιώτης, Τάκης Πολυχρονόπουλος |
Κάπως έτσι φτάνουμε στο πρώτο δείγμα γραφής του ντουέτου Μιχάλης Καφαντάρης –Νίκος Χανιώτης, οι οποίοι αναλαμβάνουν να κάνουν ένα makin’ of του There is no Asylum here (του τραγουδιού του ντοκυμαντέρ που έχει ετοιμάσει ο Κώστας ο Μάστορης) και καταλήγουν σε ένα βιντεοκλίπ το οποίο, για μένα, είναι συναρπαστικό. Εκείνο το διάστημα είμαστε σε επαφές με κάποια άλλη εταιρεία παραγωγής –μπας και μας αναλάβει –βλέπουν οι άνθρωποι το βιντεοκλίπ κι αναρωτιούνται: «εμάς τι μας χρειάζεστε;» Τι να τους πούμε; Οτι το βιντεοκλίπ γυρίστηκε με μια βιντεοκάμερα της πυρκαγιάς, για φωτισμό είχαμε μια λάμπα με μπαλαντέζα κι όταν θέλαμε να στήσουμε σκηνικό απλώς κάποιος κρατούσε το μαύρο παλτό του Μιχάλη για φόντο;
Η περιοδεία μας για αναζήτηση εταιρείας παραγωγής έληξε ένα ηλιόλουστο μεσημέρι όταν ο Νίκος είπε: «Αν είμαστε αποφασισμένοι να το κάνουμε, ας το κάνουμε μόνοι μας –μπορούμε». Αφού ο Νίκος είπε οτι μπορούμε δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο να ειπωθεί –έτσι ξεκινήσαμε.
Όλυα Λαζαρίδου, Έλενα Αθανασίου, Μιχάλης Καφαντάρης, Νίκος Χανιώτης, Δημήτρης Παπαδάκης. |
Πατέντες λόγω έλλειψης μέσων. Ο Βασίλης Ζερβακάκης σε ρόλο φωτιστή (ή μάλλον σκιαστή) |
Θυμάσαι τους Ded City Jetz; Είχαν έναν κιθαρίστα τον Βασίλη τον Ζερβακάκη –φόλα Στραμερικό, που πολύ τον γούσταρα στα λάιβ. Κι εκείνος γουστάρει το θέμα του ντοκυμαντέρ –αφορά τα συγκροτήματα με τα οποία μεγάλωσε, ο Βασίλης λοιπόν είναι ο φροντιστής μας. Δεν ξέρω τι κάνει ένας φροντιστής στις άλλες παραγωγές αλλά ο Βασίλης κάνει τα πάντα. Φέρνει παγωτά όταν η κούραση μετατρέπεται σε νεύρα, κουβαλάει, στήνει, ξεστήνει, δουλεύει την κάμερα όταν δεν υπάρχει άλλος, προσέχει το τι λέγεται στις συνεντεύξεις, φωτίζει, σκιάζει, ξυρίζει, ανάβει, γράφει κι απλουστεύει τη ζωή, όπως έλεγε και η παλιά εκείνη διαφήμιση.
Ο Δημήτρης ο Παπαδάκης απορεί |
Ο ηχολήπτης, συνήθως, δεν είναι κανονικό μέλος ενός συνεργείου –έρχεται, ηχογραφεί, φεύγει. Κι έτσι κάπως τα υπολογίζαμε στο ξεκίνημα τα πράγματα με τον Γιάννη τον Αντύπα, ας πούμε πιο επαγγελματικά. Αλλά μόνο έτσι δεν ήταν. Ο Γιάννης ο Αντύπας κι ο Δημήτρης ο Παπαδάκης που μας κάνουν ηχοληψία έρχονται, μπαίνουν κανονικά στο πνεύμα του γυρίσματος και φεύγουν τελευταίοι –καμιά ώρα μετά από τότε που τους έχουμε πει «αυτό ήταν, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνετε». Δεν είναι μόνο οτι μαζί τους έχουμε ξεχάσει το θέμα ήχος, που είναι τρομερά κρίσιμο για κάθε ταινία, είναι οτι αυτοί οι τύποι έχουν πάρει το ντοκυμαντέρ προσωπικά –βοηθάνε τον σκηνοθέτη, βοηθάνε τον φροντιστή, βοηθάνε τον κάμερα μαν, δεν έχουν όρια του στυλ «εγώ ήρθα για να κάνω αυτό και μόνο».
Ο Βασίλης Ζερβακάκης σκιάζει την κάμερα κι ο Μιχάλης Καφαντάρης σκιάζει τον Ζερβακάκη (γι΄αυτό χρειάζεται το storyboard!) Κανένας δεν σκιάζει τον ηχολήπτη βεβαίως! |
Η Έλενα Αθανασίου κοιτάζει τη δουλειά της, ασυγκίνητη από τις χορευτικές ικανότητες του Κώστα Μάστορη |
Ως γνωστόν οι κάμερες δεν τραβάνε από μόνες τους, αυτό συνήθως το αναλαμβάνει ο Ραφαήλ ο Κομίνης (ένας καταπληκτικός τύπος που εμφανίστηκε στο πρώτο μας γύρισμα και μπήκε γρήγορα στο κλίμα του ντοκυμαντέρ) κι ο Αντρέας ο Μανίτης (επίσης γνωστός μου μέσα από το μπλογκ και φοβερό άτομο –αρκεί να σου πω οτι την πρώτη συνέντευξη του ντοκυμαντέρ, αυτή με τον Κώστα τον Μάστορη που τη χρησιμοποίησα σαν κράχτη για τις εταιρείες παραγωγής, την είχε τραβήξει εκείνος –ήρθε από την Κρήτη στα Κύθηρα για να το κάνει!)
Κι εγώ υποστηρίζω οτι αυτό το συνεργείο είναι το καλύτερο στην Αθήνα –υπερβολή νομίζεις; Κάτσε να το αιτιολογήσω:
Οι καλλιτέχνες σε στιγμές χαλάρωσης (πάντα κάτω από το άγρυπνο μάτι του συνεγείου). Όλυα Λαζαρίδου, Τάκης Πολυχρονόπουλος, Θοδωρής Βλαχάκης |
Υπάρχει καμιά αμφιβολία περί του οτι αυτοί οι δυο λειτουργούν σαν ένα άτομο; |
Τρίτη 14 Μαΐου 2013
«Κάνοντας μια μικρή ιστορία, μεγάλη»
Φωτογραφία: Κατερίνα Αρχιμανδρίτου |
Φωτογραφία: Κατερίνα Αρχιμανδρίτου |
Φωτογραφία: Κατερίνα Αρχιμανδρίτου |
Φωτογραφία: Κατερίνα Αρχιμανδρίτου |
Φωτογραφία: Κατερίνα Αρχιμανδρίτου |
Φωτογραφία: Κατερίνα Αρχιμανδρίτου |
Φωτογραφία: Κατερίνα Αρχιμανδρίτου |
Φωτογραφία: Κατερίνα Αρχιμανδρίτου |
Παρασκευή 12 Απριλίου 2013
"Εδώ υπάρχει τρακάρισμα"