Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

32 χρόνια είναι πολλά; Εξαρτάται...

Φαντάσου οτι ζεις σε μια μακρινή εποχή (ας πούμε στα τέλη του '70) σε μια πόλη-χωριό χωρίς ανέσεις (ας την πούμε Αθήνα) και είσαι πιτσιρικάς (ας πούμε μαθητής Γυμνασίου). Έχεις πάρει είδηση οτι κάτι γίνεται στην αλλοδαπή -Sex Pistols, Clash, Cure και της Παναγιάς τα μάτια... Στη γειτονιά σου παίζουν μουσική λίγοι μαλλιάδες με κανιβαλισμένα Καβασάκι που φαίνεται να έχουν μπερδέψει τα φιλεράκια με τις πένες της ηλεκτρικής κιθάρας -εξ ου και τα τσιγκλάνε τα όργανά τους χειρότερα από αρύθμιστες βαλβίδες Ζούζουρα.


Οι Stress δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα -ο Λούης με τον Κώστα προβάρουν στο δωματιάκι στη Μικράς Ασίας.


Οι Magic De Spell δεν έχουν βγάλει το θρυλικό σιγκλάκι τους στο Happening.

Στο καπνιστήριο του γυμνασίου -λυκείου ακούγεται (από κάποιους μεγάλους) συνέχεια η ίδια κουβέντα: οι ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ παίζουν την Κυριακή το πρωί στου Ζωγράφου. Ποιοι είναι αυτοί; Πάνκηδες, λέει κάποιος. Νιου γουέιβ ρε μαλάκα, διορθώνει ο άλλος. Τσουρούκια που δεν ξέρουν να παίζουν, σιγοντάρουν κάτι αχτένιστοι παλαιοροκάδες. Εκεί ακριβώς τσιμπάς! Για να μην τους γουστάρουν οι αχτένιστοι -δύο τινά: είτε παίζουν καινούργιο πράμα, είτε είναι όντως κουλοί. Όπως και να 'χει την Κυριακή δεν τους χάνεις τους ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ.



Κυριακή αξημέρωτα στη στάση του λεωφορείου, χρειάζεται να αλλάξεις δυο γραμμές για να φτάσεις Ζωγράφου και χρειάζεται να κρυφτείς πίσω από την αίθουσα της συναυλίας για να βάψεις νύχια (μαύρα), μάτια (μαύρα) -να περάσεις οδοντόκρεμα τα μαλλιά, να γίνεις άνθρωπος με δυο λόγια.

Μπαίνεις απ΄τους πρώτους, κάθεσαι μεταξύ αγνώστων -ψιλοκομπλαρισμένος -έχεις προσκολληθεί σε κάτι λίγους που σου μοιάζουν, απομονωμένοι από τους άλλους και μεταξύ τους. Καθυστέρηση -μεγάλη καθυστέρηση, ποιος τους ακούει τους γέρους που θα περιμένουν για μεσημεριανό, δε γαμιέται...
Βγαίνουν κάτι μαλλιάδες οι οποίοι με το ζόρι ακούγονται. Παίζουν κάτι σαν Περπλ, Μπαντ Κόμπανι, Άιρον Παντόφλα -δεν πολυξεχωρίζω επειδή ο ήχος κλάνει ανελέητα. Πάντως έχουν πάει κάμποσοι μπροστά στη σκηνή και κοπανιούνται, κάποιο λόγο θα έχουν...
Φεύγουν οι μαλλιάδες, δεν έχω ακούσει ούτε καν πώς τους λένε -καθυστέρηση, κι άλλη καθυστέρηση...

Μετά από άπειρη ώρα ανεβαίνουν αυτοί οι τρομακτικοί τύποι, ρούχα με έντονα χρώματα, γυαλιά ηλίου, βαμμένα μάτια, απέχθεια, μίσος, απαξίωση. Ο τραγουδιστής τους σκύβει και κάτι λέει στους μπροστινούς μαλλιάδες, ο κιθαρίστας τσακώνεται με κάποιους άλλους, ο μπασίστας είναι έτοιμος να παίξει ξύλο. Ένα παιδί φωνάζει δίπλα μου: "ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ, ΜΠΡΟΣΤΑ!!!" Φεύγουν οι διπλανοί μου, ακολουθώ -κάτι μεταλλικοί τύποι τρέχουν δίπλα μας -φτάνουμε όλοι μαζί μπροστά στη σκηνή, γίνεται της κόφας. Το συγκρότημα πάει να ξεκινήσει, κάτι φρίκουλες ανεβαίνουν για να τους εμποδίσουν, αρχίζει το ξύλο πάνω και κάτω από τη σκηνή.
Δεν ξέρουμε ποιος δέρνει ποιον -φωνάζουμε, βρίζουμε, έχω μια ζώνη με καρφιά, τη βγάζω, τη στριφογυρίζω σε στυλ "σας γάμησα", σκύβω να πάρω φόρα, κάποιος μαλάκας μού την πατάει καταλάθος, τραβάω απότομα, ο μαλάκας δεν κουνιέται, η ζώνη κόβεται στη μέση. Θυμώνω. 150 δραχμές από του Αρμάου γαμώ το στανιό μου! Θα μου πέφτει και το παντελόνι τώρα!
Πάω προς την πόρτα, κάτι λίγοι μπάτσοι καπελάκηδες περιμένουν να τελειώσει το ξύλο για να μπουν μέσα και να βαρέσουν οτι έχει απομείνει.
"Πού πας ρε πούστη;" με ρωτάει κάποιος.
"Σπίτι μου", λέω.
Μού πέφτει και το παντελόνι.

Πάνω από 30 χρόνια μετά -φαντάσου το. Κι ακόμα δεν έχω ακούσει ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ, πέρα από μια διασκευή House of the rising sun που κυκλοφορεί στο ίντερνετ. 30 χρόνια με την απορία -είναι πολλά, δε νομίζεις;

Παίρνω ένα μέιλ χτες από τον θρυλικό Παν Πολυχρονόπουλο -μού στέλνει ένα λινκ από το you tube, έχει φτιάξει ένα ντοκυμαντερίστικο κολάζ με φωτογραφίες των ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ κι ακολουθεί ένα αυθεντικό κομμάτι τους σε καινούργια εκτέλεση! Πετάγομαι στον αέρα: "θα ακούσω επιτέλους ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ!!!" 
Ακούω...
Βλέπω το βιντεάκι με τα γραφικά...
Μένω μαλάκας.
Κι αποφασίζω...

Άξιζε τον κόπο να περιμένω.

Ευχαριστώ πολύ για το ανέλπιστο δώρο ρε Παν!



Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

To allaboutmusic.gr εντός Ασύλου

Πριν κάποιους μήνες μάς πλησίασε η Ειρήνη Σουργιαδάκη από το site allaboutmusic.gr θέλοντας να μάθει περισσότερα πράγματα για το ντοκυμαντέρ (είχε ήδη γράψει ένα όμορφο κείμενο) μας πήρε και μια συνέντευξη -ήπιαμε κάμποσες μπύρες, περάσαμε καλά.

Η Ειρήνη είναι φανατική της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής του '80 κι ας μην πρόλαβε να τη ζήσει (ίσως, επειδή ακριβώς δεν πρόλαβε να τη ζήσει), έτσι δεν απορήσαμε όταν μας πρότεινε να γίνουν κι άλλες συνεντεύξεις για το site. Όχι μ΄εμάς βέβαια -εμείς ήμασταν (και παραμένουμε) ο πρόλογος. Οι υπόλοιπες συνεντεύξεις θα αφορούν τους συντελεστές της συγκεκριμένης σκηνής. Αυτοί άλλωστε έχουν να πουν πολλά -εμείς απλώς τα καταγράφουμε.

Σήμερα ξεκινάει αυτή η συνεργασία μας με το All about music -και η πρώτη συνέντευξη αφορά τους South of no North. Λινκς των συνεντεύξεων θα υπάρχουν στη δεξιά στήλη της σελίδας του ντοκυμαντέρ -"για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι".

Να είστε λοιπόν προετοιμασμένοι γιατί θα ακολουθήσουν διαδοχικές εκρήξεις. Κι αυτό δεν είναι προειδοποίηση, είναι υπόσχεση.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Κι όμως -υπάρχει ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ!

Η Ειρκτή περήφανα παρουσιάζει: τους Παρθενογένεσις και την έκδοση του ιστορικού μουσικού τους έργου (eirma06 Lp) 

Αδιαμβισβήτητα ένα από τα Ελληνικά μουσικά σχήματα που συνταυτίστηκαν με την έννοια του μύθου είναι οι Παρθενογένεσις. Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο. Ίσα ίσα υπάρχουν κάμποσοι λόγοι που δικαιολογούν μία τέτοια συνταύτιση. Εν πρώτοις, οι Παρθενογένεσις ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα στην Ελλάδα που κατόρθωσαν να παντρέψουν τις καταβολές hard rock ηχητικού χαρακτήρα που δικαιολογημένα τους διακατείχαν με ένα αυθεντικό και απόλυτο punk τρόπο ζωής. Εν συνεχεία, αποτέλεσαν την πρώτη ενδεχομένως μπάντα που μύησε την Ελληνική ηχοπολιτισμική πραγματικότητα στο νεοκυματικό ήχο (New Wave). Επιπρόσθετα, βάσει των εκρηκτικών ζωντανών εμφανίσεων που προσέφεραν στο κοινό εκείνης της εποχής απέκτησαν μία διαχρονική φήμη η οποία καταφθάνει μέχρι το παρόν. Τέλος, η έλλειψη έκδοσης του μουσικού τους έργου σε ένα αξιόπιστο μέσο το οποίο ενδεχομένως θα μπορούσε να είχε διασωθεί μέχρι και τις ημέρες μας (π.χ. δίσκος βινυλίου), συνέβαλλε τα μέγιστα στο να διογκωθούν οι όποιες φήμες συμβάλλοντας τελικά στην καθιέρωση της ταυτότητάς τους ως συγκροτήματος-μύθος. Έτσι, για περισσότερα από 35 χρόνια, οι Παρθενογένεσις παρέμειναν στο συλλογικό ασυνείδητο ως μία all-star μπάντα που όμως σκορπίστηκε πριν προλάβει να δισκογραφήσει.

Το σημαντικό αυτό δισκογραφικό κενό έρχεται να καλύψει η παρούσα έκδοση στην οποία συμπεριλαμβάνονται τα μοναδικά 10 τραγούδια που διασώθηκαν σε μία δημοσιογραφική κασετούλα με πολλά ηχητικά προβλήματα, τα οποία έτυχαν ανάλογης επεξεργασίας και αποκατάστασης πάντοτε στο μέτρο του δυνατού. Επιπλέον, η τρέχουσα έκδοση περιλαμβάνει ένα τετρασέλιδο ένθετο το οποίο περιέχει όλες τις διασωθείσες πληροφορίες (π.χ. ανέκδοτες φωτογραφίες και αποκόμματα μουσικού δημοσιογραφικού Τύπου) που αφορούν το συγκρότημα, μία καρτ-ποστάλ με την τελευταία φωτογραφία της μπάντας και ένα έντυπο μεγέθους Α4 το οποίο περιλαμβάνει το Μανιφέστο των Παρθενογένεσις καθώς και το επίσημο βιογραφικό του συγκροτήματος. Η παρούσα έκδοση αποτελεί μία συμπαραγωγή της Ειρκτή και της σειράς Lost Archives από το label της B-otherSide σε 400 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου, εκ των οποίων τα πρώτα 150 διατίθενται σε λευκό χρώμα. Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 6/4/2012 Η ομάδα της Ειρκτή

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Design by Free WordPress Themes | Background by Toolbox | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Enterprise Project Management