Η δύναμή μας

Έχω κάποιες φορές την απορία, αναρωτιέμαι δηλαδή για το πώς μας βλέπουν οι άλλοι. Πάει να πει –εμείς είμαστε μια ομάδα ανθρώπων με περίεργη συμπεριφορά λόγω οικειότητας, αυτή την ομάδα την ονομάζουμε για λόγους συνεννόησης: «συνεργείο του ντοκυμαντέρ». Και είναι μια ομάδα-ακορντεόν (αν και κανένα από τα μέλη της δεν γνωρίζει να παίζει το συγκεκριμένο όργανο –ή έτσι νομίζω, τουλάχιστον). Ακορντεόν, γιατί όταν μαζευόμαστε για να κάνουμε γύρισμα μπορεί να είμαστε από 3 μέχρι 13 άτομα. Κι ακόμα περισσότερο, επειδή στην ομάδα του γυρίσματος συμμετέχουν και οι ηθοποιοί και τα μέλη των συγκροτημάτων και κάποιοι φίλοι και γνωστοί –μέχρι κι ένας οδοντίατρος συμμετέχει (για να πληρούμε κάποια ευρωπαϊκά στάνταρ ασφαλείας τα οποία ακόμα δεν έχει σκεφτεί...

Περισσότερα... »

2014…. Παρά κάτι

Δεν θυμάμαι ακριβώς τη χρονιά –’87 ή ’88 –θυμάμαι όμως οτι χρώσταγα ακόμα τα μισά μαθήματα στη σχολή και δούλευα σε κεντρικό βιβλιοπωλείο, είχα νοικιάσει ένα διαμέρισμα στη Νεάπολη, σπάνια περνούσα από το πατρικό μου στα νότια. Όταν  με έβγαζε ο δρόμος προς τα κει, χτύπαγα απαραιτήτως μια επίσκεψη στην καφετέρια του Μπιλ του Χοντρού (τον Σκορπιό), όλο κάποιον παλιό φίλο θα πετύχαινα να πιούμε δυο μαλακίες και να πούμε κάμποσες μπύρες (ή κάτι τέτοιο). Εκείνο το απόγευμα η καφετέρια ήταν ανάστατη –μια φήμη γυρόφερνε τα τραπέζια –«πήραν το Λούη φαντάρο». Άδεια βλέμματα από τους πάνκηδες, βλέπεις, οι Stress ήταν θρύλος στη συνοικία –κάτι πικρόχολοι μαλλιάδες γελάγανε κάτω από τα μούσια τους, «τώρα θα του σπάσουν τον τσαμπουκά»… «Είχα...

Περισσότερα... »

'Less' από την ομάδα MAG στο υπόγειο του Bios, μετά από έξι χρόνια

Ένας τρόμος τόσο βαθύς, που μόνο μια ιεροτελεστία μπορεί να τον χωρέσει' Sarah Kane, Crave    Το Less είναι η πρώτη περφόρμανς της ομάδας MAG.Παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2007 στο Bios, και συμμετείχε επίσης στο Σύστημα Αθήνα 2008, που διοργάνωσε το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.Έξι χρόνια μετά, το Less επιστρέφει στον ίδιο ακριβώς χώρο που πρωτοπαρουσιάστηκε, για 8 μόνο παραστάσεις. Το Less είναι μια ιεροτελεστία. Ένας άντρας και μια γυναίκα, παρουσιάζουν επί σκηνής στιγμιότυπα από τις ζωές τους, το παρελθόν τους, και τους φόβους τους.Ξανά και ξανά. Στην παράσταση αυτή, η ομάδα MAG χρησιμοποιεί ως μοναδικό υλικό θεατρικής γραφής, το ανθρώπινο σώμα.Έκθετο, ανυπεράσπιστο, μπροστά στα μάτια των θεατών.Με τα σφάλματά του. Ιδέα/ Δημιουργία/...

Περισσότερα... »

Αξιζε που ακολουθήσαμε το punk;

(Αυτό είναι ένα κείμενο που έφτιαξε ο Γιάννης Χαραλαμπίδης -μέλος των ιστορικών ΑΝΥΠΟΦΟΡΩΝ και των SPLIT IMAGE- και χαιρόμαστε που το δημοσιεύει στη σελίδα αυτή. Το γιατί χαιρόμαστε θα το καταλάβεις διαβάζοντας το κείμενο). Αξιζε ; Γιατί ξέραμε πως το παιχνίδι ήταν χαμένο εξ’αρχής.  Δεν συμβιβαστήκαμε όπως οι προηγούμενοι, ούτε παραδοθήκαμε όπως οι επόμενοι.  Στην ησυχία μας θέλαμε να μας αφήσουν κι ας μην το κάνανε γιατί κάθε καινούριο φοβίζει και ανησυχεί. Αξιζε ; Γιατί μόνοι μας πήγαμε και κάτσαμε στο περιθώριο του περιθωρίου με την πλάτη γυρισμένη. Αξιζε ; Γιατί δεν μας άφηναν να μπούμε σε καφετέριες  και στα Goody’s και τη βγάζαμε σε παγκάκια και σε εισόδους πολυκατοικιών πίνοντας ρετσίνα και μπύρες από τα ψιλικατζίδικα. Αξιζε...

Περισσότερα... »

Το αέναο ταξίδι του Θοδωρή Ηλιακόπουλου

Παρουσίαση του βιβλίου του τραγουδιστή της Γενιάς του Χάους, εδώ ...

Περισσότερα... »

"Σύσταση και συμμορία (άρθρο 187 ΠΚ)"

Ήθελα να το κάνω από καιρό αλλά δεν είχα σχεδόν καθόλου οπτικό υλικό –βλέπεις, σε κάθε γύρισμα αυτοί οι τύποι φροντίζουν να καταγράφουν τους άλλους, όχι τους εαυτούς τους. Ευτυχώς τώρα είναι μαζί μας εκείνο το καλό κορίτσι η Κατερίνα η Αρχιμανδρίτου, έχω επιτέλους κάποιες φωτογραφίες του συνεργείου  του «Εδώ δεν υπάρχει Άσυλο», μπορώ να γράψω δυο λόγια, μπορώ να τους καταγράψω… Όταν δεν υπάρχει ντουντούκα χρησιμοποιείται η φωτογράφος για να επικοινωνήσει ο σκηνοθέτης με τους ηθοποιούς (Κατερίνα Αρχιμανδρίτου, Μιχάλης Καφαντάρης)  Και για να το κάνω αυτό θα πρέπει να πάω πίσω –κάμποσα χρόνια πίσω… Όταν πήρα ένα μέιλ από κάποιον άγνωστο που μου έλεγε οτι του αρέσει το μπλογκ μου, οτι παίζει σ΄ένα συγκρότημα κι άμα έχω χρόνο να πιούμε καμιά...

Περισσότερα... »

«Κάνοντας μια μικρή ιστορία, μεγάλη»

Υπάρχει αυτή η αγγλική έκφραση –to cut a long story short (υπάρχει και σχετικό τραγούδι αλλά είναι πολύ ξενέρωτο για να το επικαλεστώ) –σημαίνει «για να μην τα πολυλογούμε» όπως γνωρίζεις… Κι αυτό ακριβώς σήμαινε για μένα μέχρι χτες το βράδυ όταν ανακάλυψα την αντίθετή της –to cut a short story long!  Δεν πάει να πει «για να τα πολυλογούμε» -αλλά «να κάνουμε μια μικρή ιστορία, μεγάλη» -αυτό ακριβώς συνέβη στο Κυριακάτικο γύρισμα του «Εδώ δεν υπάρχει Άσυλο». Κυριακή, 12 το μεσημέρι, «ντάλα ο ήλιος στου Χαριλάου», όπως ξεκίναγε πάντα τις περιγραφές του (ακόμα κι όταν έριχνε καρεκλοπόδαρα στη Θεσσαλονίκη) ο εκφωνητής των αγώνων του Άρη στην ΕΙΡΤ –κι εμείς βράζουμε προσπαθώντας να φτάσουμε στο καταραμένο Σπόρτινγκ. Δεν θυμάμαι πόσες συναυλίες...

Περισσότερα... »

"Εδώ υπάρχει τρακάρισμα"

Υπάρχουν παραγωγές και παραγωγές… Είναι αυτοί οι τύποι στην αλλοδαπή που σου λένε «κάνω μια ανεξάρτητη παραγωγή κι έχω μηδαμινό μπάτζετ» και εννοούν οτι διαθέτουν 200 χιλιάρικα, ας πούμε. Αναλόγως υπάρχουν και ελληνικές παραγωγές που διαθέτουν 50 χιλιάρικα ή 20 χιλιάρικα και λένε «το μπάτζετ μας είναι σχεδόν ανύπαρκτο». Η δική μας παραγωγή διαθέτει 0 χιλιάρικα –μαζεύουμε οτι χρήματα έχουμε και δεν έχουμε κι έτσι πάμε για γύρισμα, δανειζόμαστε μηχανήματα, αγγαρεύουμε γνωστούς και φίλους… Ξέρω όμως ένα πράγμα –όσο κι αν είναι το μπάτζετ σου το ίδιο κοστίζει στον θεατή το εισιτήριο όταν θα δει την ταινία στο σινεμά. Η δικαιολογία του χαμηλού, ή ανύπαρκτου, μπάτζετ δεν στέκει όταν ζητάς από τον θεατή να μπει στην αίθουσα –σε τελική ανάλυση αν δεν...

Περισσότερα... »