Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Μια Δευτέρα στον 98 fm

Βράδυ -μπήκαμε κονβόι τα αυτοκίνητα έχοντας ήδη καθυστερήσει -κρύο πολύ, τσίπουρο (ή ρακί) φλογοβόλο, οι κοπέλες αγκαλιά με τα θερμαντικά σώματα, εμείς οι υπόλοιποι αγκαλιά με τα μικρόφωνα.


Τα παιδιά του σταθμού πολύ ξηγημένα. Μετά από κάτι αρχικά προβλήματα ήχου ξεχαστήκαμε σε μια κουβέντα που ξεκίνησε σιτς 12 τα μεσάνυχτα και θα τράβαγε μέχρι το πρωί αν κατά τις 3:30 δεν θυμόμασταν οτι, χρόνια τώρα, οι Τρίτες είναι εργάσιμες.
Δεν έχουμε κάποιο ηχητικό απόσπασμα της εκπομπής -έχουμε όμως τις φωτογραφίες της Βάσως Βουγιουκλή για να θυμόμαστε εκείνη την περιπετειώδη Δευτέρα.


Ενίσχυση


Μηχάνημα του διαβόλου


Γυμνά καλώδια



Φωτογραφία

Βάσω Καμαράτου, Βιργινία Κλαστάδα -ψοφόκρυο

ΠιΣέρβερ




Update: Για όποιον ενδιαφέρεται, εδώ υπάρχει η εκπομπή -χάρη στον φίλο μας τον Ten Thousand Eyes!!! Το πρώτο μέρος είναι λίγο μπάχαλο, λόγω τεχνικών δυσκολιών, αλλά τα υπόλοιπα δύο είναι μια χαρά.

14 σχόλια:

Ten Thousand Eyes είπε...

Γειά σας, εύχομαι τα καλυτερα για την αξιέπαινη προσπάθεια σας ώστε να υπάρξει λίγο φως στη "σκοτεινή" - για την ελληνικη ανεξάρτητη σκηνή δεκαετία του 80. Ανυπομονώ να βγεί το ντοκυμαντερ και να το δω.
Ήθελα να πω ότι έχω "ηχογραφήσει" την εκπομπή στον 98fm και μπορω να την ανεβάσω σε ένα file-sharing host για να την κατεβάσει όποιος θα ήθελε να την ακούσει. Ειπώθηκαν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα εκείνο το βράδυ. Η όλη ηχογράφηση είναι δίάρκειας τριών ωρών και κάτι...
Θα τα ξαναπούμε
10.000 eyes.

The Motorcycle boy είπε...

Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα. Και για την ανυπομονησία σου αλλά ΚΑΙ για την υπομονή σου να μας ακούσει 3 ώρες! Ανέβασέ την να τη λινκάρουμε εδώ μέσα την εκπομπή -κι εγώ έχω μια περιέργεια σχετικά με το τι είπαμε εκείνο το βράδυ γιατί είχαμε παρασυρθεί από την κουβέντα και δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα!

Ten Thousand Eyes είπε...

Καλησπέρα 'Motorcycle Boy'. Ήταν μια επιμορφωτική βραδιά και άκουσα πολλά και ενδιαφέροντα. Άλλωστε σας παρακολουθώ συχνά για να δω τα νέα αλλά και τα άλλα ενδιαφέροντα που αναρτείτε. Άλλωστε έχω μείνει και γω κολλημένος κάπου εκεί στο 80...
Για να κλείσω το μήνυμά μου σας πληροφορώ ότι για πρακτικούς λόγους έχω χωρίσει το ηχητικό ντοκουμέντο της εκπομπής σας σε τρία σχεδόν ισόχρονα μέρη.
Εδώ θα το βρείτε: [http://www.mediafire.com/download.php?dckttshhyvhhwje]

θα τα ξαναπούμε, καλή συνέχεια.

The Motorcycle boy είπε...

Σ΄ευχαριστούμε όλοι μας πάρα πολύ κι ελπίζουμε η προσπάθειά μας να δείξει τι ήταν αυτή η δεκαετία του ΄80 για όσους την έζησαν και να βοηθήσει να μην επαναληφθούν τα δικά μας λάθη.
Καλά έκανες και τη χώρισες την εκπομπή γιατί θα είχε τον ακατέβατο αλλιώς.

Εδώ είμαστε να τα λέμε όσο συχνά θέλεις. Η βοήθειά σου είναι σημαντική για μας.

α.ζ. είπε...

Καλησπερα Ten Thousand Eyes, σ'ευχαριστω & εγω ο ανωνυμος αναγνωστης για την εκπομπη! Εχω κανει το ιδιο στο παρελθον & παντα χαιρομουν οταν καποιος την κατεβαζε. Ε σου λεω λοιπον οτι την κατεβασα & θα την ακουσω στο τραινο (3 ωρες ειναι ο,τι πρεπει).

@ The Motorcycle Boy: παλιοτερα ειχε ξεκινησει μια προσπαθεια απο καποια παιδια [sic] να μαζευτει υλικο για το πανκ του '80 ωστε να γραψουμε καποτε μια ιστορια του. Η προσπαθεια δεν πηγε πουθενα για τους γνωστους λογους (σ'εμας ηταν τοτε αγνωστοι...), αλλα εχει μεινει καποιο _γραπτο_ υλικο - συνεντευξεις, συνομιλιες, τετοια. Αμφιβαλλω οτι παρουσιαζουν κανενα ενδιαφερον, αλλα εαν θελησετε να τα δειτε σφυριξε το να σας τα στειλω. & καλη συνεχεια - ανυπομονω να δω το ντοκυμαντερ!

The Motorcycle boy είπε...

α.ζ. γιατί δηλαδή αυτή η απαξίωση; Παιδιά είναι και παιδιά είμαστε! Ενός κατώτερου θεού και μιας ανώτερης ηλικίας βεβαίως, αλλά παιδιά, χαχαχαχα.

Ξέρω και για ένα έτοιμο βιβλίο που δεν εκδώθηκε ποτέ, παρ΄όλο που ο συγγραφέας του (και μέλος συγκροτήματος του ΄80) είχε ήδη συμφωνήσει με τον εκδότη και καταλαβαίνω γιατί έγινε αυτό -ελπίζω εμείς να μην έχουμε την ίδια τύχη.
Να κανονιστούμε -στείλε κάνα μέιλ να τα πούμε και να δούμε τι έχετε μαζέψει ρε φίλε.

Pitsirick 80s aka Phevos είπε...

Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή τη πολύ ενδιαφέρουσα συνεντευξη.

Θελω να σταθώ στο σημείο που αναφέρεται στη συνέντευξη ότι η αμέσως επόμενη γενιά από τα 80s (δηλαδή εμείς) "διαγράψαμε" τη προηγούμενη γενιά δηλαδή εσάς.Δε θα διαφωνήσω γιατί πράγματι έτσι συνέβη.

Όμως πρέπει να εξετάσουμε τις τότε συνθήκες κάτω απο τις οποίες συνέβη αυτό και κυρίως τους λόγους για τους οποίους συνέβη.

Κατά τη προσωπική μου άποψη ο πρώτος λόγος είναι ότι ως "δια μαγείας" το μουσικό ρεύμα των 80s (αναφέρομαι σε εσάς) εξαφανίστηκε αμέσως στο 1990 αν και μερικά groups κράτησαν το πολύ μέχρι 92-93.Οπότε όταν εμείς γύρω στα μέσα και τις αρχές του 90' διανύαμε τη τότε εφηβεία μας δε μπορούσαμε να σας δούμε κάπου live και να "κρατήσουμε" έτσι το νήμα μιας "συνέχειας"

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μέσα στη δεκαετία του 90' που εμείς διανύαμε τα εφηβικά μας χρόνια δεν υπήρχε το internet έτσι ώστε άμεσα να έχουμε πληροφόρηση και φυσικά μουσικά ακούσματα σε mp3 από τη δεκαετία του 80'.Δηλαδή δεν υπήρχε η δυνατότητα που υπάρχει σήμερα ότι μουσική θέλω απο το 80' να τη βρω είτε στο youtube είτε να τη κατεβάσω από mp3

από το 90 μέχρι το 2000 πριν μπει το internet στη ζωή μας (αν και απ οτι θυμάμαι άρχισα να το χρησιμοποιώ από το 98') ότι πηγή είχαμε από τη δική σας σκηνή των 80s ήταν μόνο μέσω κασετών.

Θα σας μιλήσω προσωπικά για εμένα.Το μόνο στοιχείο που μπόρεσα να έχω π.χ. το 92-93 και μετά όταν ήμουν γύρω στα 14-15 ήταν γραμμένες κασσέτες των Αντίδραση,Panx Romana και κάτι τέτοια.Να φανταστείτε η πρώτη επαφή με Last Drive γίνεται το 97 από αντεγραμμένη κασέτα του F*ckhead Entropy

Περνώντας λοιπόν στην εποχή μετά το 2000 μπόρεσα να βρω στο τότε audiogalaxy κάποια άλλα κομμάτια απο groups των 80s όπως των Villa21,Last Drive και άλλων και να ακούσω τι υπήρχε μέσα στο 80'.

Απ' την άλλη μεριά εκείνη την εποχή που να βρεις βυνύλια συγκροτημάτων του 80' αφού είχαν τυπωθεί μόνο σε 500 άντε το πολύ 1000 αντίτυπα.Και για επανέκδοση σε cd ούτε λόγος...

Άρα το μόνο "εργαλείο" που έκανε εφικτό εμάς τους αμέσως μετέπειτα να γνωρίσουμε τη δική σας μουσική ήταν σχεδόν μονάχα το internet (μετά το 2000) και οι κασέτες που έτυχε να πέσουν στα χέρια μας μέσα στα 90s.

Επομένως οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι η αμέσως μετέπειτα γενιά από εσάς δε σας "έσβησε" ηθελημένα απλά δε μπόρεσε να κρατήσει το νήμα της συνέχειας μαζί σας για καθαρά αντικειμενικούς λόγους τους οποίους προανέφερα.

Δε λέω ότι είμαι ο κάτοχος της απόλυτης αλήθειας.Έτσι το βλέπω το θέμα ίσως έτσι το βίωσα.Αν θέλετε να διαφωνήσετε ή να συμφωνήσετε γράψτε παρακάτω να συνεχίσουμε τη συζήτηση.

The Motorcycle boy είπε...

Πολύ σωστά όλα αυτά που λες, θέλω να σου ξεκαθαρίσω δυο πράγματα:

1. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν μια γενιά "έσβηνε" την προηγούμενη -άλλωστε αυτό θέλησε να κάνει το '80 στο '70. Χοντρικά μιλάμε τώρα -έτσι; Το πρόβλημά μου όμως υπάρχει τη στιγμή που ΚΑΠΟΙΟΙ με μικρή ή ασήμαντη (ή και κομματική) παρουσία στο '80 θεωρήθηκαν άγιοι και επανασταταράδες και σούπερ ροκάδες στο ΄90, ενώ οι βασικοί πρωταγωνιστές της σκηνές του ΄80 διαγράφηκαν (προφανώς, όχι από εσάς σε πρώτη φάση -αλλά από τα μήντια, τις εταιρείες, τα πλέιλιστ κλπ).

2. Το περίεργο (κατά τη γνώμη μου) με το '90 ήταν οτι γύρισε πίσω ενώ είχε όλες τις προοπτικές να φύγει μπροστά. Γύρισε σε ροκ του '70, γύρισε, ιδεολογικά σε συντηρητικές φόρμες του τύπου "Ελλαδάρα ομαδάρα", γύρισε σε συνήθειες των παππούδων μας τύπου κοκούνινγκ και διακοπούλες με την οικογένεια... Και σα να μην έφτανε αυτό (ή, αν θέλεις, σαν συνέπεια αυτού) ξεκίνησε το ΄90 ένα ψηλομύτικο αγιοποιητικό στυλάκι, τρομερά ενοχλητικό. Κάποιοι τοποθετήθηκαν σε βάθρα κι έπρεπε να τους προσκυνάμε και κάποιοι άλλοι ρίχτηκαν στο βόθρο. Άσχετα με την καλλιτεχνική τους αξία -πάντα, έτσι; Κι άμα ρωτήσεις για τους παλιούς... Χέστα.

Phevos είπε...

Δε διαφωνώ με όσα είπες, κάπως έτσι είναι τα πράγματα.

Όσον αφορά το 2ο που λες ας μη ξεχνάμε και την "επέλαση" του lifestyle των περιοδικών του Κωστόπουλου μέσα στη δεκαετία του 90'.Όμως όσοι κινούνταν γύρω απο το ροκ ποτέ δεν ακολούθησαν κάτι τέτοιο.

Οι σημερινοί 30+ και πάντα μιλάω για όσους ασχολούνταν με το ροκ ξέρουν και ακούνε πολλές μπάντες δικές σας απο τα 80s.Απλά το θέμα είναι ότι μέσα στο 90' δεν υπήρχε το ιντερνετ έτσι ώστε εμείς να έχουμε άμεση πρόσβαση στο υλικό και τη δουλειά σας και φυσικά στη πληροφόρηση.Δηλαδή να μιλήσω για εμένα,μέσα στη δεκαετία του 90' τα πολύ λιγοστά πράγματα που μπόρεσα να ακούσω από ελληνικές μπάντες του 80' ήταν μόνο μέσα απο μερικές λίγες κασέτες.

Μέσα στη 10ετία του 2000 έμαθα και άκουσα πολύ περισσότερα μέσω ιντερνετ.Τώρα το ότι για πολλά χρόνια η σκηνή του 80' πέρασε στο "ντούκου" κυρίως από τα media αυτό είναι γεγονός όμως σήμερα ξαναπροβάλεται μέσω του ιντερνετ.Στο youtube υπάρχει πολύ μεγάλο υλικό αλλά και σε mp3 για δικές σας μπάντες του 80'

The Motorcycle boy είπε...

Τώρα να ξεκαθαρίσω οτι εγώ δεν είμαι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των συγκροτημάτων -την άποψή μου σαν άνθρωπος που μεγάλωσε με τη συγκεκριμένη σκηνή λέω.
Ο Κωστόπουλος με το ΚΛΙΚ υπήρχαν (γεννήθηκαν) τη δεκαετία του '80 απλώς τότε ήταν έτσι τα πράγματα που το ρεύμα τους πήγαινε προς πιο "ψαγμένη" θεματολογία -σκίνχεντς, Ντρούνες, γκέι κλπ. Δεν φταίει ο Κωστόπουλος που το '90 αυτά που πουλάγανε ήταν η ελληνοκεντρικότητα και τα κουβανέζικα πούρα στη Μύκονο! Περισσότερο νομίζω φταίει η ιδιωτική τηλεόραση (δες ένα από τα πιο εναλλακτικά σήριάλ της, τους Απαράδεκτους, και θα τρελαθείς με το πόση πατριδολαγνεία πέφτει εκεί μέσα -φαντάσου δηλαδή τι γινόταν στα υπόλοιπα) και η ιδιωτική ραδιοφωνία (με τα περιοδικά της τύπου Δίφωνο) που επέβαλλαν τις πλέιλιστ και έσβησαν κάθε διαφορετική μουσική.

a.z. είπε...

Ακουσα & εγω την εκπομπη, & επειδη δεν προλαβα να σου στειλω αλλο email, σου γραφω εδω. Αλλα επειδη & τωρα δεν εχω χρονο, συντομα :).

Εμενα μου εκανε εντυπωση η ιδια η θεση σου στη συνεντευξη, συγκεκριμενα οτι η γενια του '90 'εσβησε' ευτη του '80. Στη δικη μου περιπτωση αυτο δεν εγινε - & σου το γραφω ωστε να κανεις καλυτερη εκτιμηση του βαθμου στο οποιο εν τελει συνεβη. Οντας 17 το '93 που αρχισα να παιρνω δισκους (ξεκινωντας απο το 1ο τον Τρυπων!), & εχοντας την καλη τυχη να βρω (τελικα) την Εξαδακτυλου & κατα συνεπεια το περιφημο το Rollin Under, δεν διειδα καν καποια διαχωριστικη τομη μεταξυ συγκροτηματων του '8ο & του (1ου μισου) του '90. Για εμενα ολα ηταν ενα: τα δυο βινυλια των Γενια βρισκονταν ακομα, οπως βρισκονταν οι δισκοι των Panx, καποιοι δισκοι της Di-Di ή της Enigma ή της Creep (αυτοι οι τελευταιοι σε τιμες εξευτελιστικες) & σιγουρα της Wipe-Out & της Pegasus. Ετσι, ειχα την ευκαιρια να αγορασω & ν'ακουσω πολλα πραγματα: απο τα γκρουπ της Cicadas μεχρι No Man's Land, & παραλληλα να δω, ας πουμε, Panx Romana & Last Drive live (& Deus X Machina, αλλα αργοτερα, με τον Σταυρο). Ενω ο φιλος απο πανω επρεπε να περιμενει το διαδικτυο για να τα κανει αυτα, αν & ηταν μονο 2-3 χρονια νεωτερος (!).

Αυτο που πιστευω εγω - ειπαμε: δυο ελληνες, τρεις γνωμες... - ειναι οτι η τομη εγινε με την εισοδο των μεγαλων εταιρειων στο παιχνιδι. Η μονη (;) μπαντα των '80ς η οποια "καταφερε" να υπογραψει ηταν οι Last Drive, που διελυσαν μετα το Subliminal στην RCA. Οι υπολοιπες ηταν σχεδον αποκλειστικα (α) ελληνοφωνες & (β) προσφατες. Με αυτη την επελαση των μεγαλων εταιρειων, που κυριολεκτικα υπεγραφαν ο,τι τους κατεβαινε (θυμαμαι κατι αθλιες μπαντες ασ'τα να πανε...), δημιουργηθηκα μια φουσκα η οποια γρηγορα (μεσα σε 3 χρονια;) εσκασε με παταγο - & παρεσυρε & την ανεξαρτητη σκηνη σε μεγαλο βαθμο, με εναν τροπο τον οποιο αισθανομαι (εμπειρικα) αλλα ακομη δεν μπορω να εξηγησω. Εκει δημιουργηθηκε οντως ενα τεραστιο σχισμα, αφου "τελειωσε" πρακτικα η ανεξαρτητη σκηνη για χρονια (εκτος απο καποιες ποπ αναλαμπες & μερικα λιγα πραγματα).

Ξερω οτι δεν μπαινω σε μουσικα θεματα - γιατι πατησε το '90 στο '70 που λες εσυ, & οχι στο '80 - & σιγουρα υπηρξαν & αλλοι μηχανισμοι απονεκρωσης - ας πουμε, γιατι τελη '90 δεν υπηρχε (πρακτικα) πανκ σκηνη στην Ελλαδα; - αλλα αυτο ειναι κατι που ελπιζω να κανουμε απο κοντα οταν σε κερασω καφε.

The Motorcycle boy είπε...

Βρε παιδί μου, μην πιάνεσαι από το δικό σου (μεμονωμένο δυστυχώς) παράδειγμα και μην παίρνεις κατά γράμμα το "έσβησε". Δεν πήραν οι πιτσιρικάδες του '90 ένα σφουγγάρι και καθαρίσανε τον πίνακα από την Ανεξάρτητη Σκηνή, απλώς την αγνόησαν (σε βαθμό αξιοσημείωτο -ας πούμε, αν έλεγες σε κάποιον το '90κάτι για Anti Troppau Council θα σε κοίταγε λες και ήσουν εξωγήινος -κι όμως, το συγκεκριμένο συγκρότημα είχε πουλήσει ένα σκασμό δίσκους πριν λίγα χρόνια!) και στη συνέχεια (με την "επιστροφή στα '70ς") τη λοιδόρρησαν -σαν μια σκηνή η οποία δεν ήξερε να παίξει μουσική. Όλα αυτά δεν έχουν τίποτα περίεργο (άλλωστε και η ανεξάρτητη σκηνή του '80 προσπάθησε ν΄αφήσει πίσω της το '70) πέρα από το γεγονός οτι τα πάντα (όχι μόνο τα μουσικά γούστα) γύρισαν προς τα πίσω αντί να πάνε μπροστά. Χρονικά το θέτω.

Ναι, έχεις δίκιο παρακάτω -μετά πλακώσανε οι δισκογραφικές που μυρίστηκαν φαϊ και εξαφανίστηκε ο σύμπαν κόσμος.
Να το κανονίσουμε πάντως αυτό με τον καφέ γιατί τέτοιες κουβέντες θέλουν άπειρη φιλοσοφική ανάλυση μετά αράγματος...

Phevos είπε...

Θα μιλήσω για τη προσωπική μου περίπτωση.

Εμένα η πρώτη κασέτα των Last Drive (F*ckhead Entropy) έπεσε στα χέρια μου το 97 όταν ήμουν 19 χρονών. Επίσης μέσα στην εφηβική ηλικία από το 93 και μετά η μόνη επαφή με τα 80s ήταν κάποιες κασέτες των panx romana και κάτι συλλογές με ελληνικές μπάντες (rock and roll βοήθειες και τέτοια).Όλα αυτες τις κασέτες τις έχει ο αδερφός μου καταχωνιασμένες και σκονισμένες σε ένα ντουλάπι.Πάντως το υλικό δεν είναι πολύ για αντικειμενικούς λόγους

Δηλαδή ειδικά μέσα στη δεκαετία του 90 η μόνη πρόσβαση που μπορούσες να είχες στην ανεξάρτητη σκηνή ήταν να πάρεις σβάρνα τα δισκάδικα για να βρεις είτε εναπομείναντες δίσκους είτε μεταχειρισμένους είτε να έκανες παρέα με αρκετά μεγαλύτερους για να σου γράψουν σε κασέτα βινύλια.Πως όμως να ακούσεις πράγματα όπως η ανεξ. σκηνή του 80 όταν δεν έχεις καμία απολύτως ενημέρωση?

Για να μη μακρυγορώ εμένα η κυρίως επαφή μου με την ανεξάρτητη σκηνή του 80'έγινε μετά το 2001 (απόλυση από το στρατό) έως τώρα και κατά κόρον μέσω του Internet κυρίως με κατέβασμα mp3 αλλά και με επίσκεψη σε sites όπως π.χ. το Punk.gr ή η aneksartisi και τέτοια.

Αυτά που λέει ο a.z. για τα 90s όντως ισχύουν.Kαι τότε έγινε ένα μεγάλο καπέλωμα από Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά και ένα σωρό φτηνιάρικες κόπιες αυτών των συγκροτημάτων των ελληνόφωνων.Και τότε αρχές με μέσα του 90' οι εταιρίες τα κονόμησαν πατώντας πάνω στο θάνατο Σιδηρόπουλου και Άσιμου των οποίων οι δίσκοι και τα cd μετέπειτα πούλησαν τρελά.Άσε που ο Παπακωνσταντίνου κατέκλεψε στη κυριολεξία τον Άσημο τη στιγμή που ο 2oς δεν είχε καμία ιδιαίτερα καλή άποψη για το Βασίλη

http://www.youtube.com/watch?v=G7Ao58KbTOM

Συμφωνώ και σχεδόν με όλα τα posts του Motorcycle αν και φυσικά δε μπορώ να κρίνω πράγματα που δεν έζησα άρα δέχομαι a posteriori (δηλ. τη γνώση που προέρχεται από την εμπειρία) τις αναφορές του

Απλώς η μόνη "ένστασή" μου είναι σε αυτό που εξηγώ παραπάνω ότι δηλαδή η γενιά του 90 (οι σημερινοί 30άρηδες) ναι μεν αγνόησαν την ανεξ. σκηνή του 80' αλλά όχι ηθελημένα αλλά στη γενιά του 90 απλά δε της δόθηκε (στη συντριπτική πλειοψηφία της η ευκαιρία για καθαρά αντικειμενικούς λόγους να έρθει σε επαφή με το υλικό της ανεξ. σκηνής του 80'

Τώρα λοιπόν η ανεξ. του 80' ξαναβρίσκει τη φωνή της τόσο μέσω του ντοκυμαντέρ που σίγουρα θα το δουν πολλές ηλικίες αλλά και μέσω του υλικού που υπάρχει ανεβασμένο στο youtube και αλλού.Μέχρι και vyllies έχει ακόμη και Capt. Nefos και (υπερ)σπάνια πράγματα.Μέχρι και ακυκλοφόρητο κομμάτι των Αντί.

Τώρα μου ήρθε στο μυαλό και μια ιδέα.Θα μπορούσε εκτός από τη ταινία να κυκλοφορήσει και κάποιο βιβλίο για την ανεξ. των 80s έτσι ώστε να μάθουμε ακόμη περισσότερα πράγματα για τότε

Πάντως ήδη όλο και περισσότεροι αρχίζουν να ακούνε και να "εντρυφούν" στην ανεξ. του 80 αφού οι πηγές στο internet είναι πολλές και σε πυκνότητα και σε ποσότητα.Και φυσικά αυτό το blog αποτελεί μια πολύ καλή "πυξίδα" για τη τότε σκηνή

The Motorcycle boy είπε...

Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα -δεν είπα πουθενά οτι υπήρξε μια συνωμοσία των πιτσιρικάδων του ΄90 που αποσκοπούσε στο να εξαφανίσει τις μουσικές του ΄80, ξέρω οτι η σκηνή εξαφανίστηκε για πολλούς και διάφορους λόγους, άρα δεν μπορούσαν να την μάθουν οι πιτσιρικάδες.
Αλλά αυτό δεν έχει σημασία -για μένα το σωστό είναι η επόμενη γενιά να φτύνει την προηγούμενη, κι εμείς αυτό κάναμε στη "γενιά του Πολυτεχνείου" του '70. Απλά εγώ είπα οτι με παραξένεψε το γεγονός οτι γύρισαν πίσω τα πράγματα το ΄90 αντί να προχωρήσουν μπροστά.
Βιβλίο για όλα αυτά έχει έτοιμο ένα παιδί και μάλιστα είχε κλείσει συμφωνία με εκδοτικό οίκο για να το γράψει, αλλά στο τέλος του τα στρίψανε και δεν το εκδίδουν. Κι ένας άλλος φιλαράκος πέρασε από τη σελίδα, αλλάξαμε μέιλ και μου έστειλε ένα σωρό υλικό.
Και η ταινία αυτή, για να μην κρυβόμαστε, έχει περάσει και περνάει λούκια και μέχρι να τελειώσει θα έχει τραβήξει περισσότερα από βιβλίο του Ρουσντί στο Αφγανιστάν.
Θέλω να πω -υλικό υπάρχει, διάθεση υπάρχει, αλλά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για να γίνει κάτι.

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Design by Free WordPress Themes | Background by Toolbox | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Enterprise Project Management