
Δεν θυμάμαι ακριβώς τη
χρονιά –’87 ή ’88 –θυμάμαι όμως οτι χρώσταγα ακόμα τα μισά μαθήματα στη σχολή
και δούλευα σε κεντρικό βιβλιοπωλείο, είχα νοικιάσει ένα διαμέρισμα στη
Νεάπολη, σπάνια περνούσα από το πατρικό μου στα νότια. Όταν με έβγαζε ο δρόμος προς τα κει, χτύπαγα απαραιτήτως
μια επίσκεψη στην καφετέρια του Μπιλ του Χοντρού (τον Σκορπιό), όλο κάποιον
παλιό φίλο θα πετύχαινα να πιούμε δυο μαλακίες και να πούμε κάμποσες μπύρες (ή
κάτι τέτοιο).
Εκείνο το απόγευμα η
καφετέρια ήταν ανάστατη –μια φήμη γυρόφερνε τα τραπέζια –«πήραν το Λούη
φαντάρο». Άδεια βλέμματα από τους πάνκηδες, βλέπεις, οι Stress ήταν θρύλος στη συνοικία –κάτι πικρόχολοι μαλλιάδες
γελάγανε κάτω από τα μούσια τους, «τώρα θα του σπάσουν τον τσαμπουκά»…
«Είχα...