
Περνάει ο καιρός κι εμείς
μένουμε…
Έχουν περάσει πάνω από δυο χρόνια από τη
συναυλία στο Gagarin 205 και τώρα τελευταία μού
έρχεται όλο και πιο συχνά στο μυαλό εκείνη η στιγμή που ο Γληνέλης από τους ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΥΣ πήρε το μικρόφωνο και είπε: «Αντίο. Γιατί κάποτε έρχεται η ώρα που
πρέπει να πούμε ένα αντίο»…
Περνάει ο καιρός… Έχει περάσει
πάνω από ένας χρόνος από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και την πρώτη επαφή της ταινίας
με τον κόσμο… Κι έχουν περάσει κοντά 5 μήνες από εκείνες τις μαγικές 5 βδομάδες
που η ταινία ανέβηκε στο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ,
στην ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ, ξανά στο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ και τέλος στο ΤΡΙΑΝΟΝ.
Νομίζω λοιπόν ότι ήρθε η ώρα
να πούμε ένα αντίο –όχι τόσο όμορφο όσο εκείνο του Γληνέλη –αλλά τέλος πάντων,
κάποιο αντίο…
Αντίο από...