
Υπάρχουν πολλά
είδη κούρασης. Διαφορετικό είναι, ας πούμε, να χορεύεις σ΄ένα κλαμπ από το να
δουλεύεις σ΄ένα φούρνο –κουρασμένος γυρνάς σπίτι σου και στη μια και στην άλλη
περίπτωση, όμως δεν είναι το ίδιο πράγμα. Κι έτσι συμβαίνει συνέχεια στη ζωή,
υπάρχει αυτή η κούραση που σε κάνει να βλαστημάς την ώρα που αποφάσισες να
μπλέξεις σε μια κατάσταση και η άλλη κούραση που σε ρίχνει στον καναπέ
εξουθενωμένο, μ΄ένα χαμόγελο ευτυχίας στη φάτσα να ονειροπολείς όσοι οι άλλοι
γύρω σου αναρωτιούνται: «εγκεφαλικό ή απλή μαλάκυνση;»
Ξεκινώντας να
κάνουμε το ντοκυμαντέρ τα περάσαμε και τα δύο είδη κούρασης. Υπήρχαν απογεύματα
που προσπαθούσαμε να εμψυχώσουμε ο ένας τον άλλο, «δεν πειράζει, άστους –δεν
καταλαβαίνουν τι πάμε να κάνουμε –εμείς προχωράμε»....