12/21/2011 09:30:00 π.μ.
The Motorcycle boy
Έξω έχει πέσει
ένα σκοτάδι, να το κόβεις με το κουζινομάχαιρο –δέντρα κρύβουν τις πινακίδες-
πηγαίνουμε αποκλειστικά με τη μυρωδιά. «Είμαστε ακόμα Αθήνα ή φτάσαμε Θήβα;»
αναρωτιέμαι. Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου έχω την Άντα Λαμπάρα, τον Σπύρο
το Φάρο και μια κιθάρα –κανένας τους δεν βρίσκει κάτι να απαντήσει. Σταματάω
λοιπόν σε ένα βενζινάδικο αποφασισμένος να κάνω μια από τις πιο άκυρες
ερωτήσεις της ζωής μου: «Ψάχνω για ένα φαρμακείο που είναι κοντά σε ένα περίπτερο
–είναι κάπου εδώ γύρω;» «Μόλις το πέρασες», μου λέει ο βενζινάς χωρίς να
παίξει ούτε βλέφαρο. Χαμογελάω ηλίθια προσπαθώντας να θυμηθώ πώς έμπλεξα σ΄αυτή
την υπόθεση.
Η αρχή της
ιστορίας πάει περίπου δυο χρόνια πίσω –είμαστε στον ΚΟΥΚΟ στα Κύθηρα και
πίνουμε του σκοτωμού, ανταλλάσσουμε
αναμνήσεις με τον Κώστα...
